سلام عشق من.

خیلی وقت میشه که میخواستم این مطلبو بذارم اما فرصت نشد و هی عقب افتاد تا اینکه فک کردم با خودم چه موقعی بهتر از این؟ و چه مناسبتی ازین قشنگ تر! که توی این مناسبت برات بگم.

میخوام برات بگم از چشمای آبی که آدم توش میتونه مثل یه پرنده ی آزااااد پربزنه...

هروقتی که با چشمات به آدم زل میزنی، انگار داری رنگ چشماتو تزریق میکنی توی وجود آدم، انگار داری دعوتش میکنی به اون هوای آسمونی آبی رنگ چشات که آدم با دیدنش خودشو رها و آزاااااد میدونه از هر غم و غصه و ناراحتی که تو دنیا واسش وجود داشته!

رنگ آبی آسمونی چشمات، رنگ پرواز یه پرندست! بیخود نیس که میگه : عشق، به شکل پرواز پرندست! آره! به شکل پرواز پرنده ای توی فضای آبی رنگ چشمای تو!

حالا فکرشو بکن عشقم!

چقدر حال من عجیب میشه وقتی که رنگ چشماتو با لبخندت بهم هدیه میدی...

و چقدر مست و مغرور، شاد و مسرور! و چقدر هم ضعیف! و هم قوی میشم! لحظه ای که تو چشمات نگاه میکنم هم جسارت پیدا میکنم که هرکاری کنم! و هم مثل یه مورچه ضعیف و بی پناه میشم...

رنگ آبی چشمات عشق من...ینی رنگ آرامش درون من...

من این بودنم رو مدیون چشمات هستم، پس ازم هیچوقت نگیرشون...

دوست دارم...

NA!$